Khand-5 (ઉર્મી કાવ્યો)
ચાલો પ્રિયે આપણે હવે
દુરદુરથી કોઇ સંગીતના સૂર છેડે
તું તો હજી નાદાન ને નટ્ખટ રહી
આ મૌન તે પ્રિયે ક્યાં સુધી?
તમે થોડું હસો તો જરા સારું લાગે
દર્દના દરિયા મહીં ગાજે
હષૅની કિલકારીઓની આ ગઝલ
મધ નીતરતા પુષ્પની છે આ ગઝલ
તમે ભલે પરવારી ગયાં
ભવભવની પ્રિત પ્રિયે, કેમ કરી ભુલાશે
સાજન અટવાયા કઇ વાટમાં?
આમ આટલા કદી ન દૂર રહીયે પ્રિયે
તારી પ્રતીક્ષા અનંત છે
તંતુ લાગણીના કંઇ એવા તો ગૂંથાયા
અકથ્ય લાગણીના તંતુ
કંઇ કેટલા જન્મો મહીં
પ્રેમની પાતાળગંગા...
આ કેવો છે તુજ પ્યાર!
વ્યથા મારા આ દિલની
ખીલે ફૂલ કે ના ખીલે કંઇ ફકૅ ના મારે!
કોઠે પડી ગયો છે મને
થાકી ગયો છું હું હવે મનમાં મળી તને
મારા મન મંદિરની રાગિણી...
હું ક્યાંથી ગીત હું સુણાવું?
સથવારો તારો પ્રેમ ભર્યો
સુગંધ નીતરતી તારી વાણી
યાદ આવીને આંખ તો ભીંજાઇ ગઈ
તું યાદ મને કેમ આવે...?
તું ય રિસાઇ ગઇ! કવિતા યે રિસાઇ ગઇ!!
ચાલો મળી લઇએ પછી...
નથી કોઇ અપેક્ષા
વિસરાય ના ભૂલાય ના
જે ન હોય તો, ના ગમે
તમથી અધિક વ્હાલા આંસુ...
લાઠીના સાનિધ્યે યાદ આવે કલાપી
ફુલ મલક્યું ને તારી યાદ આવી ગઇ.
સુંવાળી તારી યાદમાં
હું તો સરોવરનો જીવ
આ ત્રાજવું નમતું નથી.
માન્યુ નો તું કે